Hanami - Een feestje - Meimon Zuidland Voorne-Putten

Neem eens de tijd om goed naar deze foto te kijken en je voor te stellen hoe het zou voelen om daar te zijn.
En lees dan verder.
Toen ik bij toeval op deze plek kwam, voelde het alsof ik op een mooie dag een sprookje in liep. Nu ben ik gek op sprookjes en verhalen, dus zo’n beeld krijgt een bijzondere plek in mijn hersenarchief. Ik was van plan om jullie dit jaar daar allemaal mee naar toe te nemen om er een bloesemfeestje te vieren, zoals men dat in Japan ieder jaar doet met de kersenbloesem, de Sakura.
Natuurlijk zou het op die bewuste dag mooi weer zijn.

En precies op dat moment…

….zouden alle bloesembomen in dat park vol in bloei staan.
We stapten met zijn allen vol verwachting op de fiets om die bijzondere plek te vinden. Een klein boottochtje. Nog een stukje fietsen en ja, hoor, daar was het. Het Paradijs. Ja, zo heet die plek echt! Of je het nu gelooft of niet. We rolden onze mat uit. We gingen zitten en verder was er eigenlijk helemaal niets meer nodig. De zon. Het zachte briesje. De kleuren. Het licht. De zachtheid. De teerheid.
En de verwondering van zoveel kracht in het vroege voorjaar, dat tot voor kort nog zo koud was.
Toen we een beetje bekomen waren van deze geweldige indruk van dit paradijs, genoten we van yoga, van niets (nou ja, noem dat maar niets) of noem het meditatie, van elkaars gezelschap, alleen al om elkaar weer even te zien en elkaars energie weer te voelen. Maar ook van de meegebrachte picknick, van de geïmproviseerde verhalen, gedichten, misschien zelfs wat muziek, zelfmassage en van een heerlijk geurende olie voor onze voeten of handen om het af te ronden.
En van gewoon lekker liggen onder de sprookjesbomen.
Alles om deze ervaring in ons systeem te verankeren met onze zintuigen, omdat we daar zo hard aan toe waren.
En na een lange koude en afgesloten, naar binnen gekeerde winter werden we volkomen gelaafd met openheid, schoonheid, zachtheid en vrijheid.

Onder zacht dwarrelende natuurlijke confetti.

Wat een feest!!
Vrolijk en voldaan fietsten we terug en we namen al het mooie in ons hoofd en in ons lijf mee.

Denk mee, want, hoe gaan we dat doen?

Hoe kunnen we een bijzondere ervaring met elkaar beleven, hoewel de regels ons dat nu fysiek nog onmogelijk maken?
En zeker om dat precies op dat ene magische moment onder die bomen te doen.
We zijn creatief genoeg om op een andere manier toch samen iets te beleven, te delen en te ontmoeten. Want het is al veel te lang geleden.
Een soort virtuele yoga-dag, die we later als het weer kan, alsnog eens live gaan doen.
Ik kan zelf veel bedenken, maar hoor graag jullie ingevingen.
Dan vullen we deze pagina hieronder aan, met zijn allen en vinden we – als echte taoïsten – altijd een weg.

Mail, app of laat een bericht achter. Alle bruikbare ideeën en inspiratie plaats ik er hieronder als een kaartje bij. Het maakt niet uit in welke vorm.